پس از یک قرن، همچنان رولزرویس با عنوان مشهورترین اسم تجاری در صنعت بریتانیا تکاپو می‌کند. این برند، علاوه بر خودروهای لوکس، یکی از بزرگ‌ترین تولیدکنندگان پیشرانه برای هواپیماهای مسافری و نظامی در دانشمند است.
برای عامه‌ی مردم، رولزرویس یک خودروساز اصیل انگلیسی محسوب می‌شود که محصولاتی در کلاس سوپرلوکس با قیمت بالا فرآوری می‌کند. این باور، البته صحیح است؛ اما نباید سایر فعالیت‌ها و خدمات این برند در صنعت و مهندسی جهان نادیده گرفته شوند. هولدینگ رولزرویس با فرآوری موتورهای جت و حضور در صنعت تولید انرژی برق، گردش مالی بالاتری نسبت به شاخه‌ی خودروسازی دارد و البته مستقل عمل می‌کند.
فعالیت‌های پیوسته با برند رولزرویس
چهار حوزه‌ی هوا فضا، صنایع نظامی، ساز و برگ دریایی و انرژی، اهم فعالیت‌های هولدینگ رولزرویس هستند؛ درحالی‌که کمپانی خودروسازی از سال‌ها قبل، به دسته خصوصی واگذار شده است.
رولزرویس لیمیتد
از نظر دیرینگی و شهرت، خودروسازی دارای اهمیت اکثریت نسبت به دیگر صنایع مربوط به رولزرویس است. سال ۱۸۹۶، شرکت پژو کامیاب به ساخت نخستین پیشرانه‌ی مخصوص خودرو در کشور فرانسه، بدون اختصاص به دایلمر آلمان شد. این موتور ۲ سیلندر، روی خودروی پژو تایپ 15 نصب شد و مورد پروا چارلز رولز پیمان گرفت. او پیش از آشنایی با هنری رویس، تصمیم به تأسیس نمایندگی فروش محصولات پژو در انگلستان گرفتند. پس از شروع به فروش خودروهای فرانسوی در سنه ۱۹۰۲، چارلز رولز و هنری رویس در سال ۱۹۰۴، نخستین محصول خویش با برند رولزرویس را تولید کردند که رولزرویس 10 اسم داشت.
بخش خودروسازی رولزرویس باسهام‌داری گروه‌های مختلف، بارها تغییر نام داد. این شرکت در اویل سده بیستم، با اسم تجاری رولزرویس لیمیتد ثبت شد؛ ولی امروزه با مالکیت بی‌ام‌و آلمان، به نام رولزرویس موتورکارز کار و جنبش می‌کند.
هولدینگ رولزرویس
مجموعه شرکت‌های چندملیتی رولزرویس، از سال ۲۰۱۱ با اسم هولدینگ رولزرویس فعالیت می‌کنند. مهم‌ترین محصولات این گروه علاوه بر خدمات مهندسی، تولید گونه ها موتورها و ژنراتورها است که در صنعت هوانوردی، دریانوردی و برق، استعمال دارند.
هولدینگ رولزرویس، دومین تولیدکننده‌ی کبیر گیتی در زمینه‌ی پیشرانه‌های هواپیما (بعد از جنرال الکتریک امریکا) است. این گروه، با تکاپو گسترده در خدمات نظامی هم، رتبه‌ی شانزدهم بالاترین میزان قراردادها با صنایع دفاعی در جهان را دارد. هولدینگ رولزرویس با تأسیس شرکت Rolls-Royce Industrial Power از اواخر دهه‌ی ۸۰ میلادی، حضور خود در صنعت برق را قوت بخشید و ضمن مشارکت با چند شرکت انگلیسی، اقدام به ساخت توربین‌های فرآوری برق کرد. امروزه فعالیت رولزرویس در صنعت برق با منظور تمرکز بر توسعه و تولید پیشرانه‌های هواپیما، کم‌رنگ شده است.
از نظر بها مجموع سهام، هولدینگ رولزرویس در رتبه‌ی ۳۱ بزرگ‌ترین شرکت‌های آماده در بازار بورس لندن قرار دارد. ارزش سهام این گروه صنعتی، نزدیک ۱۷ میلیارد پوند (معادل ۲۱.۵ میلیارد دلار) برآورد می‌شود. در فهرست بزرگ‌ترین شرکت‌های جهان به برگزیدن فوربس، هولدینگ رولزرویس صاحب جایگاه ۷۳۳ است؛ اما خودروسازی رولزرویس در میان ۲۰۰۰ کمپانی بزرگ عالم از نظر ارزش تجاری، دیده نمی‌شود.
رولزرویس بسپوک
دپارتمان بسپوک (Bespoke ) احد از شرکت‌های زیرمجموعه‌ی رولزرویس است که طراحی و تولید نسخه‌های کلکسیونی و سفارشی را اتمام می‌دهد. در این بخش، حتی مبلمان، چمدان و وسایل شخصی هم مطابق سلیقه‌ی مشتری با برند رولزرویس، عرضه می‌شوند.
سال ۲۰۱۷، سوئپ‌تیل (Sweptail) با تیراژ محدود به یک دستگاه بدست گروه رولزرویس بسپوک طراحی شد که با بها ۱۳ میلیون دلار، گران‌ترین فرآورده تاریخ رولزرویس و ارزشمندترین خودروی دنیا (تا پیش از شناسایی بوگاتی نویر در سنه ۲۰۱۸) بود.
داستان تأسیس شرکت رولزرویس
همکاری چارلز رولز و هنری رویس در سال ۱۹۰۴، منجر به تأسیس شرکت رولزرویس شد که سنه ۱۹۰۶ به ثبت رسمی رسید. بنابر شنیده‌ها، دسته اصلی سرمایه برای آغاز به شغل شرکت، توسط چارلز رولز تأمین شد که علاوه‌بر ثروت قابل‌توجه، علاقه‌مند خودروها بود. در سمت دیگر ماجرا، رویس از نظر فنی و مهندسی نسبت به رولز برتری داشت. البته نباید فراموش کرد، چارلز رولز فارغ‌التحصیل مهندسی مکانیک بود؛ درحالی‌که رویس، هرگز به دانشگاه نرفت و اصول مهندسی در رشته‌های گوناگون را برحسب تجربه آموخت.
چارلز رولز
چارلز استوارت رولز سال ۱۸۷۷ در لندن، از خانواده‌ای توانگر متولد شد. والد او، لقب بارون داشت و علاوه بر عضویت در انجمن پادشاهی، فرمان‌دار منطقه‌ی لانگاتک (Llangattock) ولز نیز محسوب می‌شد. چارلز رولز هم، برخلاف زایش در لندن، ملیت ولزی گرفت. مادر او با نام کامل جورجیانا مارسیا مکلین، اشراف‌زاده‌ای انگلیسی پیوسته با خانواده‌ی سلطنتی بود.
چارلز رولز پس از تکمیل تحصیلات ابتدایی وارد کالج اتون (Eton College) شد که در زمینه‌ی مهندسی و علوم پیوسته با مکانیک، از سنه ۱۴۴۰ میلادی (بیش از ۵۰۰ سال قبل) سابقه داشت. رولز بعد از تکمیل کالج، دوره‌های مطالعاتی و تحصیلی خویش را در کمبریج پیوستگی دارد. در سنه ۱۸۹۶ هنگامی که تنها ۱۸ سال داشت، نخستین محصول پژو با پیشرانه ساخت فرانسه را خریداری کرد. طبق اسناد تاریخی، رولز صاحب اولین خودرو در منطقه‌ی کمبریج و سومین مدل در تمام کشور ولز بود. او حتی، تلاش زیادی برای تدوین قوانین رانندگی و گزین کردن حق عبور به خودروها در خیابان کرد. در سن ۲۱ سالگی، چارلز رویس از کمبریج فارغ‌التحصیل شد و خیلی زود، به استخدام یک شرکت حمل‌ونقل ریلی و دریایی درآمد. نخستین کار او در سال ۱۸۹۸، همکاری با پروژه‌‌ای در زمینه‌ی قایق‌های بزرگ با پیشرانه‌ی بخار بود.
پیش از اقدام به ساخت خودرو، چارلز رولز وارد بازار خرید و فروش اتومبیل شد. در سنه ۱۹۰۳، با دریافت کمک ۶۶۰۰ پوندی از پدرش، کمپانی رولز را راه‌اندازی کرد که بر واردات اتومبیل از کشورهای اروپایی و به ویژه محصولات پژو فرانسه تمرکز داشت.
رولز علاقه‌ی بسیار زیادی به هوانوردی پیدا کرد و در این گویه دارای جایگاهی مهم در تاریخ انگلستان شد. او توانست، بیش از ۱۷۰ سفر با بالون داشته باشد و در سنه ۱۹۰۳، رکورد طولانی‌ترین مدت پرواز در مملکت را ثبت کند. چارلز رویس، دومین بریتانیایی است که با هواپیما (به خلبانی ویلبر رایت امریکایی) پرواز کرد. رولز، دومین فرد در تاریخ انگلستان است که موفق به اخذ گواهینامه‌ی خلبانی شد. او در سال ۱۹۰۹، رکورد ۲۰۰ پرواز با هواپیما داشت و نخستین کسی بود که گذرگاه کانال مانش (مسیر آبی ۳۴ کیلومتری بین انگلیس و فرانسه) را به‌صورت رفت و برگشت متوالی، طی کرد.
چالز رولز در سنه ۱۹۱۰ و هنگامی که فقط ۳۲ سنه داشت؛ مبتلا حادثه به هنگام فرود هواپیما شد و درگذشت. او اولین فرد بریتانیایی و دوازدهمین انسان دنیا محسوب می‌شود که براثر سانحه هنگام پرواز با هواپیما کشته شد.
هنری رویس
فردریک هنری رویس، متولد ۱۸۶۳، نزدیک ۱۴ سنه مسن‌تر از چالز رولز بود. او در سن ۹ سالگی، با فوت والد رو‌به‌رو شد و کارهای مختلف، از دسته دست‌فروشی، تلگرام رسانی و پخش روزنامه را تجربه کرد. از نظر تحصیلی، هنری رویس فقط یک سنه به مدرسه رفت و پس متعلق به لغایت ۱۹ سالگی برای شرکت‌های مختلف، کارهای فنی اتمام می‌داد. با کسب تجربه به‌عنوان برق‌کار و سرویس‌کار یک کمپانی مرتبط با برق شهری در لیورپول، هنری رویس کمپانی خویش را در زمینه‌ی فرآوری کلید و پریزها خانگی در سال ۱۸۸۴ تأسیس کرد.
حدود ۱۰ سنه بعد از پیش درآمد فعالیت رویس در صنعت، کمپانی او تولیداتی مشابه دینام (مولد برق با محرک مکانیکی) و جرثقیل الکتریکی داشت. در سنه ۱۸۹۹، شرکت رویس حائز ۲ کارخانه در منجستر بود و سهام عمومی عرضه کرد. با شروع سده بیستم و رشد صنعتی کشورهای آلمان و امریکا، محصولات برقی وارداتی با بها پسندیده به انگلستان رسید. این شرایط، ادامه‌ی کار و جنبش شرکت رویس در تولید موتورهای برقی را ترسانیدن کرد و مشوق او برای تولید خودرو شد.
هنری رویس الی سال ۱۹۰۴، چند مدل خودروی فرانسوی از برندهای دیون (De dion) و دکاویل (Decauville) خرید. این محصولات، استاندارد و کیفیت لازم برای پیشه طولانی‌مدت را نداشتند؛ ولی رویس با رسیدگی دقیق آن‌ها در کارخانه‌ی خود، اصول خودروسازی را فرا گرفت. او توانست با مونتاژ ادوات ساخت شرکت‌ها مختلف، ۳ اتومبیل تولید کند. گرد از خریداران خودروهای رویس، هنری ادوموند بود که رفاقت تقرب با چارلز رولز داشت. در آن زمان، رولز صاحب نمایشگاه اتومبیل در لندن شده بود. سرانجام، دیدار تاریخی هنری رویس و چارلز رولز در ۴ می ۱۹۰۴ مصادف با ۱۴ اردیبهشت‌ماه ۱۲۸۳ شمسی سپریدن شد. آن‌ها توافق کردند تمامی تولیدات خودرویی شرکت رویس به چارلز رولز فروخته شود و نام رولزرویس (Rolls-Royce) داشته باشد.
اولین محصول با برند رولزرویس، اواخر سال ۱۹۰۴ در نمایشگاه خودرو پاریس به نمایش درآمد. شرکت مشترک با اسم کامل رولزرویس لیمیتد در سنه ۱۹۰۶ ثبت شد. هنری رویس در این کارخانه، سمت مهندس ارشد و طراح اتومبیل را بر دوش داشت که با مجموع حقوق ماهیانه و ۴درصد هوده شرکت، ثروت ۱۰ هزار پوند (معادل نزدیک یک میلیون پوند امروزی) فراهم کرد. سال ۱۹۰۷ در کشور سازنده، خودروهای رولزرویس حائز شهرت بالا از عقیده کیفیت ساخت و دوام قطعات بودند. شعار تبلیغاتی "رولزرویس بهترین خودروی گیتی (Rolls Royce the best car in the world)" از همان سال در آگهی‌های بازرگانی شرکت، کاربرد می‌شد.
هنری رویس در سنه ۱۹۱۸، به جهت ارائه‌ی خدمات در زمینه‌ی صنعت اتومبیل و هوانوردی (ساخت پیشرانه برای هواپیماهای ارتش سلطنتی در جنگ جهانی اول)، از پادشاهی انگلستان لقب راز (Sir) و مدال OBE گرفت که برابر افسر عالی‌رتبه در امپراتوری بریتانیا است. او در سن ۷۰ سالگی به سال ۱۹۳۳ درگذشت.
نماد تجاری و تندیس رولزرویس
مجسمه‌ی روی جلوپنجره‌ی محصولات رولزرویس با اسم کامل Spirit of Ecstasy از سنه ۱۹۱۱ به بدنه‌ی خودروها اضافه شد. در سال ۱۹۰۹، لرد مونتاگو که یک اشراف‌زاده انگلیسی بود، سفارش ساخت یک تندیس عدل لغایت روی رولزرویس سیلور گوست خود نصب کند. برای این کار، یکی از کارمندان خویش به نام النور تورنتون را به‌عنوان مدل مجسمه شناسایی کرد. لرد مونتاگو، در ضمن به‌عنوان گرد از نخستین نویسندگان و سردبیران مجلات پیوسته با خودرو در دنیا، جایگاهی تاریخی دارد.
خیلی زود، مدیران رولزرویس به ترفند مونتاگو علاقه‌مند شدند الی وجه تمایز مهمی برای مدل‌های ساخت رولزوریس فراهم شود. در سال‌های ابتدایی قرن بسیتم، بسیاری از خودروها، از آنگونه محصولات رولزرویس با دیگر برندها، اشتباه گرفته می‌شدند. طراح این مجسمه، چارلز رابینسون اسکایز (Charles Robinson Sykes) بود. اسپریت آو اکستازی امروزه با نام‌های امیلی، سیلور لیدی (بانوی نقره‌ای) و فلاینگ لیدی (بانوی پرنده) نیز شناخته می‌شود.
نماد تجاری شرکت‌های خودروسازی و هوانوردی رولزوریس، در برگیرنده حروف R ابتدای نام موسسان آن است. این لوگو، در سال‌های اول، حالتی پیچیده و سرشار از جزئیات داشت؛ ولی از سال‌های ۱۹۰۷ با رنگ زمینه‌ی نقره‌ای و خطوط قرمز که حروف R را نشانه می‌داد، جای‌گزین شد. لوگوی رولزرویس در سال‌های پس به همین ترکیب وفادار ماند و صرفا به رنگ زمینه‌ی آبی با خطوط سفید و در نهایت به طرح امروزین با زمینه‌ی خاکستری روشن و خطوط سیاه، تغییر کرد.
پیش از آغاز جنگ جهانی اول
کارخانه‌ی بزرگ رولزرویس در سنه ۱۹۰۸ شروع به کار کرد. طراحی کارگاه‌ها توسط هنری رویس انجام شد و بسیاری از خطوط فرآوری قطعات برقی در کارخانه‌ی او، تغییر کاربری دادند. البته قسمت‌های از شرکت رویس، به ویژه تقسیم تولید کننده‌ی بالابرهای الکتریکی تا سال ۱۹۶۵ به فعالیت مستقل پیوسته دارند. کمپانی رولزرویس نزدیک ۱۰۰ هزار پوند (بیش از ۱۰ میلیون پوند امروزی) سهام عمومی عرضه کرد لغایت سرمایه‌ی لازم برای آغاز پیشه یک کارخانه‌ی بزرگ فراهم شود.
اولین محصولات رولزرویس الی سال ۱۹۰۷، خودروهایی مجهز به پیشرانه‌های ۱۰ لغایت ۳۰ اسب‌بخار بودند. کلود جانسون، مهندس برجسته‌ی انگلیسی به رولزرویس کمک کرد لغایت اولین پیشرانه‌ی ۶ سیلندر این شرکت با نیرو تقریبا به ۵۰ اسب‌بخار ساخته شود. عملکرد این موتور، آنچنان خوب بود که مدیران رولزرویس تصمیم به توقف تولید مدل‌های قبلی و ساخت یک مدل جدید با نام 40/50 بگیرند. محصول پایانی به علت رنگ بدنه‌ی خاکستری، با نام بازرگانی سیلور گوست وارد بازار شد. پیش از پیش درآمد جنگ جهانی اول، تعداد ۶ هزار دستگاه سیلور گوست به مصرف‌کننده رسید. مهندسی این اتومبیل آنچنان خوب بود که از شاسی سیلورگوست برای تولید اولین خودروی زرهی ارتش بریتانیا کاربرد شد.
رولزرویس سیلورگوست در سال ۱۹۰۷ توانست گذرگاه لندن لغایت گلاسکو (پایتخت اسکاتلند) را ۲۷ مرتبه طی کند و با مجموع مسافت ۲۳ هزار کیلومتر، رکورددار بهترین خودروی گیتی از عقیده استهلاک و خرابی قطعات فنی باشد.
جنگ جهانی اول
بین سال‌های ۱۹۱۴ الی ۱۹۱۸ که اولین جنگ جهانی شکل گرفت، بسیاری از خودروسازان جهان به سمت صنایع نظامی رفتند.
رولزرویس با استفاده از شاسی سیلور گوست، در سال ۱۹۱۵ اولین فرآورده زرهی خود و مملکت انگلستان را تولید کرد که Rolls-Royce Armoured Car اسم گرفت. این اتومبیل لغایت سنه ۱۹۴۴ و اتمام جنگ جهانی دوم، با پیشرانه‌های مختلف به ارتش بریتانیا و کشورهای پیوسته با آن (مثل هند) خدمت کرد. خودروی زرهی رولزوریس با گونه ها توپ ضد تانک یا مسلسل قابل تولید بود و به لطف نهایت سرعت ۷۰ کیلومتربرساعت، ارزش بالایی در میدان نبرد داشت.
پیشرانه‌ی ایگل (عقاب: Eagle) اولین موتور ساخت رولزرویس برای صنعت هوانوردی بود که سنه ۱۹۱۵ معرفی شد. این مدل، روی بمب‌افکن هندلی پیج (Handley Page TypeO) عملکرد بسیار خوبی ارایه کرد. نخستین نسخه از پیشرانه‌ی ایگل با ۱۲ سیلندر و حجم ۱۴ لیتر، ۲۲۵ اسب‌بخار قدرت داشت و در مدل‌های بعدی به قدرت ۳۶۰ اسب‌بخار رسید. لغایت سنه ۱۹۲۸ و جایگزینی پیشرانه‌ی ۱۲ سیلندر ایگل با مدل ۲۴ سیلندری، شمار ۴,۶۸۱ دستگاه از این موتور برای هوایپماهای مختلف جهان تولید شد.
پس از جنگ جهانی اول
سال ۱۹۲۱، خط فرآوری جدیدی به مجموعه‌ی رولزرویس اضافه شد. مدیران این برند با پروا به افزایش تقاضا در امریکا، نخستین کارخانه‌ی بیگانه خویش را در اسپرینگ‌فیلد ماساچوست گشایش کردند. این محل، قبل از ازآنش رولزوریس، اولین خط تولید خودروهای مجهز به پیشرانه‌ی بنزینی در امریکا بود. کارخانه‌ی روزلرویس در امریکا، حدود ۱۰ سنه کار و جنبش کرد و به علت هزینه‌ی بالا در فرآوری و کاهش مشتری، در سنه ۱۹۳۱ بسته شد. در ابتدای دهه‌ی ۲۰ میلادی و اتمام جنگ جهانی اول، هوده رولزرویس تفریق یافت. بها خودروهای رقیب از برندهای آلمانی و فرانسوی، پایین‌تر از مدل‌های لوکس انگلیسی بود و سلیقه‌ی بازار را تغییر داد. مهندسان رولزرویس تصمیم به ساخت خودرویی کوچک‌تر و ارزان‌تر از سیلور گوست گرفتند. این محصول، به انگیزه رونمایی در سنه ۱۹۲۲، تونتی (Twenty) اسم گرفت.
رولزرویس تونتی با پیشرانه‌ی ۶ سیلندر جدید و حجم ۳.۱ لیتر، ۲۰ اسب‌بخار قدرت داشت و به نهایت سرعت ۱۰۰ کیلومتربرساعت می‌رسید. جعبه‌دنده دستی ۳ سرعته، سرسیلندر یکتا و جداشدنی برای تمام سیلندرهای پیشرانه و سیستم ترمز ۴ چرخ، مهم‌ترین برتری‌های تونتی نسبت به سیلور گوست بودند. فرآوری این خودرو که آشکارا توسط هنری رویس سپریدن شد، الی سال ۱۹۲۹ به تعداد ۲۹۴۰ دستگاه پیوستگی داشت.
در کمال تعجب، حتی مالکان خودروی نسبتا حقیر رولزرویس تونتی هم از شوفر (راننده‌ی خصوصی) برای هدایت خودرو بهره‌گیری می‌کردند و شخصا، علاقه‌ای به هدایت اتومبیل و نشستن پشت فرمان، نشان نمی‌دادند. این موضوع، هنری رویس و دیگر مهندسان شرکت را به تمرکز اغلب بر درمان راحتی سرنشینان عقب و ساخت کابین کبیر دلگرمی کرد.
رولزرویس فانتوم، به‌عنوان اولین لیموزین لوکس ساخت انگلستان در سال ۱۹۲۵ شناسایی شد. پیشرانه‌ی ۶ سیلندر ۷.۷ لیتری، ۹۵ اسب‌بخار نیرو داشت و نهایت سرعت ۱۴۰ کیلومتربرساعت فراهم می‌کرد. این خودرو، هم‌زمان در انگلیس و امریکا فرآوری می‌شد و رویهمرفته الی سنه ۱۹۳۱ به شمار ۳۵۱۲ دستگاه، فروش رفت.
فانتوم II در سنه ۱۹۲۹ جای‌گزین مدل پیشین شد. این فرآورده از پیشرانه‌ی ۶ سیلندر ۷.۷ لیتری، ۱۲۰ اسب‌بخار قدرت می‌گرفت. فرآوری این اتومبیل با بدنه‌ی ۴در و اسپرت ۲در لغایت سال ۱۹۳۶ پیوستگی داشت؛ ولی با فروش ۱,۲۸۱ دستگاه، کامیابی ابهت محسوب نشد.
دهه‌ی ۱۹۳۰ در تاریخ رولزرویس اهمیت ویژه‌ای دارد. سنه ۱۹۳۶ فانتوم III رونمایی شد که مجهز به نخستین پیشرانه‌ی ۱۲ سیلندر رولزرویس در صنعت خودروسازی بود. این محصول، واپسین مدلی است که بدست هنری رویس، پیش از اجل در سال ۱۹۳۳ طراحی شد. پیشرانه‌ی ۷.۲ لیتری با قدرت ۱۶۵ اسب‌بخار، نهایت سرعت ۱۴۰ کیلومتربرساعت داشت، ولی می‌توانست در زمان ۱۷ ثانیه به سرعت ۱۰۰ کیلومتربرساعت برسد که با توجه به وزن ۳۵۰۰ کیلوگرمی، عملکردی قابل‌توجه بود. مصرف سوخت فانتوم III حدود ۲۸ لیتر در ۱۰۰ گزارش شده است.
الحاق بنتلی به رولزرویس
سال ۱۹۳۱، شرکت خودروسازی بنتلی به رولزرویس فروخته شد. بنتلی در آن زمان، یک کارخانه‌ی ویژه فرآوری مدل‌های اسپرت و مسابقه‌ای بود که دشواری ها مالی داشت. تصاحب بنتلی توسط رولزرویس از نگرش تاریخ‌نویسان صنعتی بریتانیا، سعی شرکت بزرگ‌تر برای حذف رقیب بود. بنتلی، گنجایش فوقانی برای تبدیل شدن به یک برند لوکس داشت و درحال ساخت خودروهای پهن‌پیکر، معادل رولزرویس فانتوم بود. یکتا از اقدامات بحث برانگیز مدیران کمپانی در این زمان، جلوگیری از فرآوری بنتلی ۸ لیتر (Bentley 8 Litre) است که سنه ۱۹۳۰ رونمایی شده بود. البته باید توجه داشت که دهه‌ی ۳۰ میلادی، همراه‌با چالش بزرگ در اقتصاد جهانی، فرآوری و فروش خودروهای سوپرلوکس، مثل بنتلی ۸ لیتر را مشکل می‌کرد.
جنگ جهانی دوم
پس از کاهش فروش جهانی رولزرویس در سال‌های ۱۹۳۰، وقوع دومین جنگ جهانی و مهارت شرکت در ساخت پیشرانه‌های هواپیما، منجر به سودآوری رولزرویس شد. این شرایط، ضربه‌ای سایر به بنتلی وارد کرد؛ چراکه مهم‌ترین کارخانه‌ی این برند در شهر کرو (Crewe) انگلستان، به‌عنوان پوششی برای کارگاه مخفی فرآوری پیشرانه‌های هواپیما، وابستگی داده شد.
بدون شک، مزیت هوایی ارتش بریتانیا در جنگ جهانی دوم، مدیون پیشرانه‌های مرلین (Merlin) و گریفون (Griffon) ساخت رولزرویس بود. هر دو پیشرانه مجهز به ۱۲ سیلندر با آرایش V شکل و سیستم خنک‌کاری آب فرآوری شدند؛ اما عملکرد و کاربردهایی متفاوت داشتند.
خدمات به خانواده‌ی سلطنتی انگلستان
تا سال ۱۹۵۰، ملکه‌ی بریتانیا و دیگر اعضای مهم حکومت انگلستان از خودروهای آلمانی ساخت دایملر در مراسم رسمی استفاده می‌کردند. باتوجه به افزایش کیفیت محصولات رولزرویس و وانگهی جنگ بین آلمان و بریتانیا در دهه‌ی ۴۰ میلادی، برند انگلیسی برای ساخت اتومبیل اختصاصی خاندان سلطنتی برگزیدن شد.
ساخت رولزرویس فانتوم IV، با هدف فرآوری یک محصول سوپرلوکس ویژه سلاطین و اشراف در سال ۱۹۵۰ به واپسین،انجام رسید. نخستین نسخه، در برگزیدن پرنس انگلستان (الیزابت دوم) قرار گرفت که ۲ سنه بعد، روی تخت سلطنت نشست. فانتوم IV، خودروی ویژه‌ی الیزابت در مراسم عروسی او بود. در مجموع، ۱۸ دستگاه از این رولزرویس گزیده تر ساخته شد. تمامی نسخه‌های فانتوم IV به انگیزه استفاده توسط شخصیت‌های تاریخی (از جمله شاه پیشین ایران، اسپانیا، کویت و عراق) امروزه در موزه‌ها یا مجموعه‌های کلکسیونی، نگه‌داری می‌شوند و هرکدام، سرگذشتی مخصوص به خویش دارند.
دهه‌ی ۱۹۶۰
رولزرویس تا نخست دهه‌ی ۶۰ میلادی، شهرتی جهانی و مردمی نداشت. در آن زمان، هنوز محصولات مرسدس بنز و برندهای امریکایی مشابه کرایسلر، عنوان معروف‌ترین خودروهای لوکس جهان را در کمر بستن داشتند. با شناسایی فانتوم V، در سال ۱۹۵۹ به تدریج ثروتمندان تجمل‌گرا و هنرمندان مشهور برای نمایش موفقیت خود، سراغ محصولات رولزرویس رفتند.
دهه‌ی ۱۹۸۰
سهام رولزرویس در سنه ۱۹۸۵ وارد بورس لندن شد. در آن زمان، کمپانی ویکرز به‌عنوان یکی از بزرگ‌ترین نهادهای نظامی منوط به ارتش بریتانیا، مالکیت بخش خودروسازی و هوانوردی رولرویس را در پسندیدن گرفت.
در سال ۱۹۸۳، خودروی پژوهشی تراست 2 توانست به لطف پیشرانه‌ی رولزرویس آون (Avon) به نهایت سرعت ۱۰۱۹ کیلومتربرساعت برسد. این محصول، از یک موتور توربو جت با قدرتی بیش از ۲۰ هزار اسب‌بخار کاربرد می‌کرد که پیش‌تر روی هواپیماهای جنگنده ساب ۳۵ نصب شده بود. رکورد تراست 2 تا سنه ۱۹۹۷ بی‌رقیب باقی ماند.
سیلور اسپریت، در سال ۱۹۸۰ رونمایی شد. این سدان ۴در، مشخصات فنی همانند کورنیش داشت؛ اما به اتفاق چراغ‌های مستطیل‌شکل با حاشیه‌های نارنجی، شبیه به محصولات مرسدس بنز طراحی شده بود که اصطلاحا، طرح اسپریت نام داشت. خودروهای نامی بنتلی مانند مولسان و ایت (Eight) براساس سیلور اسپریت ساخته شدند. این خودرو، اولین فرآورده رولزرویس، مجهز به سیستم جمع‌کننده‌ی اتوماتیک مجسمه‌ی اسپریت آو اکستازی (Spirit of Ecstasy) بود.
دهه‌ی ۱۹۹۰
مهم‌ترین اتفاق این دوران برای رولزرویس، شدت دریافت بحران مالی و ناتوانی شرکت ویکر در توسعه محصولات کارخانه‌های خودروسازی بود. طراحی نامناسب در مدل‌های جدید و عقب‌ماندگی در ساخت پیشرانه‌های مدرن، منجر به عدم موفقیت رولزرویس در فروش شد. پایان‌بخش این دوران سخت، تصاحب رولزرویس توسط گروه خودروسازی بی‌ام‌و آلمان بود. این اتفاق، درحالی روی دادن که فولکس‌واگن آلمان هم توانست مالکیت بنتلی را به‌دست آورد تا مرسدس بنز، در کسب سهام عمده از برندهای انگلیسی، ناموفق بماند. تصاحب برندهای اصیل انگلیسی بدست شرکت‌های آلمانی، در نخست عامل موجی از ناراحتی برای پیروان رولزرویس و بنتلی شد؛ ولی این اتفاق امروزه به‌عنوان نقطه‌ی عطف و نخست شکوفایی آن‌ها، اهمیت ویژه‌ای دارد.
قرن ۲۱ و پیش درآمد عصر جدید رولزرویس
از دهه‌ی ۲۰۰۰ به بعد، رشد رولزرویس در زمینه‌ی خودروسازی و هوانوردی، افزایشی چشم‌گیر یافت. امروزه تقریبا همگی هواپیماهای مدرن ایرباس از پیشرانه‌های توربوفن سری ترنت (Trent) ساخت رولزرویس بهره‌گیری می‌کنند. علاوه بر ایرباس A380 که بزرگ‌ترین هواپیمای مسافربری جهان محسوب می‌شود؛ مدل‌های مختلفی از بوئینگ، مثل 777 و 787 هم مجهز به پیشرانه‌ی رولزرویس هستند.
